عصرها

 

 خرسند از آنم که باردگر انعکاس روح را به حضور دل میزبان هستم

 خرسندم در شادی قلبی که به لبخندی اوج را می طلبد و

 ثنا گوی ندای هستم که مرا به خویش می خواند  !

 آنجا که من نیستم و او هست !

 من فریاد سر می نهم و

 او عین عمل را در غیبت من به تجلی می نشاد !

و باز مردی جلوگر می شود در قامت دوست !

احرام به تن می گیرد و من لبیک می شوم !

من خنده و اشک و اه می شوم ! او در کعبه طواف می شود !

من راهی خویش می شوم ! دوست راهی من می شود !

من سجده و او نشانم می شود !

من اشک و او نگاهم می شود !

من سماء و او شبابم می شود !

من مست و او ساغرم می شود !

من بنده و او منعمم می شود !

 

منو ببخش...

اگه تورو دوست دارم خیلی زیاد منو ببخش

                       اگه تویی اونکه فقط دلم میخواد منو ببخش

منو ببخش اگه شبا ستاره ها رو میشمرم

                       منو ببخش اگه بهت خیلی میگم دوست دارم

منو ببخش اگه برات سبد سبد گل میچینم

                       منو ببخش اگه شبا فقط تو رو خواب میبینم

منو ببخش اگه واسه چشای تو خیلی کمم

                        تو یه فرشته ای و من خیلی باشم یه آدمم

منو ببخش اگه برات میمیرم و زنده میشم

                         اگه با دیوونگیام پیش تو شرمنده میشم

منو ببخش اگه همش میسپارمت دست خدا

                         اگه پیش غریبه ها به جای تو میگم شما

منو ببخش من نمیخوام تو رو به ماه نشون بدم

                         نشونیتو نه به شب و نه دست آسمون بدم

منو ببخش اگه میخوام تورو فقط واسه خودم

                         ببخش اگه کمم ولی زیادی عاشقت شدم

       

طبیب

 گر طبیبانه بیایی به سر بالینم

                         به دو عالم ندهم لذت بیماری را

پری قصه مادر بزرگ:...

کوچکی آرزوهایت

بزرگی دلت

مرا به یاد قصه مادر بزرگ می اندازد.

قصه مردی که به قصد ماهی رفت

و پری دریایی صید کرد

دل بستگی ات زیباست

و وصف اندیشه ات از صید خود زیباتر.

روز اول مرا آهو خواندی. می دانستی شاید نمانم!

قفس دل تو بزرگتر از جنگل رویا بود

ماندم، بزرگ شدم.

مادر بزرگ می گفت

مرد صیاد پری را آزاد کرد،اما او نرفت!

آنروز خندیدم

امروز باور می کنم.

                           پری قصه مادر بزرگ:...